مدح و منقبت امام رضا علیه‌السلام
در مسلک ایرانیان سلطان رضاجان است شاهی‌که بی‌لشگرکشی سلطان ایران است آرامِ‌جــان مـاسـت آقـایـی کـه دامـانـش تنها تـوسـل‌خـانـۀ آهـوی حـیـران است مهمان‌نواز است آنقدر که زائرش هربار مانند صاحب‌خانه‌ها در صحن، مهمان است هرجای ایران نـام او را بر لب آوردیم دیدیم روی هرلبی بعد از رضا، "جان" است وقتی ضریحش را بغل کردم دلم وا شد در وقت دل‌تنگی فقط آغوش درمان است از بس که اینجا آه درهم می‌شود تکرار انگار در صحن و رواق آئینه‌بندان است انگـار سـائل پـادشـاهی می‌کـنـد ایـنجـا انگار در درب ورودی شاه، دربان است از آب سقاخانه می‌نوشند و خوشحال‌اند کمتر کسی اینجا گرفتار غـم نـان است درماندگان راهی به‌جز مشهد نمی‌بینند تنها پناه بی‌پـنـاهـان در خـراسان است |